Bakmuts en zo

van taartbeurs naar vriendschap

Soms kom je op een beurs mensen tegen waar het gelijk mee klikt en waar je uiteindelijk vriendschap mee afsluit en die je uiteindelijk zakelijk helpen.

Zo is het geval met Blueeyedcakegirl (Leantine) en haar man Maarten.

Een paar geleden stonden wij op de Taart& trends beurs en kwam Maarten bij onze stand om een gepersonaliseerde schort voor zijn vrouw te laten maken (die zat op dat moment in een workshop.

We raakte aan de praat en het klikte gelijk.

De volgende dag kwamen ze gezamelijk ook weer even aan de stand en we gingen elkaar volgen op facebook en instagram.

We kwamen er elkaar vervolgens op diverse beurzen/markten tegen en het was elke keer erg gezellig.

Uiteindelijk vroegen wij Leantine of zij ons kon helpen op de Mjamtaart beurs en Maarten kwam ook gezellig mee helpen en een samenwerking/vriendschap tussen ons was ontstaan.

Hieronder stelt Leantine zich aan jullie voor en zo weten jullie ook wie die persoon is die ons op beurzen/markten helpt met o.a. demo’s geven.

even voorstellen

Een tijdje terug vroegen Wendy en Robin van bakmuts en zo mijn een blog te schrijven voor hun. Natuurlijk wil ik dat, dat betekend dat ik mag schrijven over taart.

Mijn naam is Leantine, maar ik ben beter bekend als Blueeyecakegirl op social media (bijvoorbeeld instagram), en ben de ambassadeur van Bakmuts en zo. Dat houd in dat ik nieuwe spullen mag uitproberen en daar mijn eerlijke mening over geven, ik maak video’s voor bakmutsenzo (en natuurlijk voor mezelf, twee vliegen in een klap ) en als kers op de taart (ja ik gooi em er in) mag ik op binnen en buitenlandse beurzen leuke dingen doen voor Bakmuts en zo.

Ik zal jullie een klein beetje vertellen over mijn taart avonturen, en hoe dit allemaal begonnen is. Van oorsprong ben een Sociaal werker, die druk bezig was met behalen van een diploma aan de hogeschool, en ik wilde graag mijn masters halen. Ongeveer vier maanden voor het afstuderen als een van de beste studenten van dat jaar, kreeg ik een zwaar ongeluk en moest mijn studie afblazen. ik geloof dat alles gebeurt om een reden, en ik geloof er dan ook in dat gedeeltelijk dit ongeval is gebeurt om mij een schop onder mijn derriere 🙂 te geven naar het pad dat ik eigenlijk had moeten bewandelen.

Sinds kleins af aan, eigenlijk zolang ik mij kan herhinderen ben ik heel creatief, artistiek. Afijn, na het ongeval (laten we zeggen, na een periode van acceptatie) kwam de cake art op mijn pad, of zoals ik altijd zeg, het is mij gegeven. Ik zag een gedecoreerde taart op Pinterest en ik was eigenlijk direct geïnteresseerd. Als je mij een beetje kent weetje dat ik een nerd eerste klas ben (en daar schaam ik mij helemaal niet voor hihi) en als ik iets doe, dan wil ik er alles, letterlijk alles van weten. Ik had niet het geld om terug te gaan naar school (dit zou door het ongeval lichamelijk ook niet gelukt zijn), maar ik had wel een internet verbinding. En zoals het goede spreekwoord zegt, een vrouw kan beter zoeken als de fbi . Ik ben social media gaan afstruinen, ik ben geobsedeerd naar Youtube videos gaan kijken en heel erg veel pinterest tutorials gaan uit proberen, en zo ben ik een Cake artist geworden.

Tot op de dag van vandaag geniet ik van mijn cake artist leven. Voor mij is het een manier van leven, een onderdeel van mijn leven. Inmiddels heb ik al wat leuke taarten mogen maken en kennis mogen maken met de veelal bijzonderen verhalen achter de taarten.

Er is een taart die voor mij heel veel betekend, omdat het mijn visie heeft veranderd.

Een jaar of vier geleden kreeg ik de ingeving om een taart te maken gebaseerd op een ongelooflijk mooie jurk van de Britse mode ontwerper Paul Smith. Wat er toen gebeurde was iets wat ik totaal niet zag aan komen. Het hoofd van de klanten service vroeg mij een foto van de taart en het gekozen kleding stuk op te sturen. Dit heb ik gedaan, ik was super trots op mijzelf. Echt binnen het uur dat ik de foto had gemaild, kreeg ik de vraag terug of zij de foto aan Paul mocht laten zien…uhmmm jaaaaa! Als ik heel eerlijk ben ik heb een uurtje of 3 gewacht met terug te antwoorden om niet laten zien dat ik mijn mail open had staan en een soort van zat uit te kijken naar een…mooie taart, om dan vervolgens nooit meer wat te horen.

Ik heb mijn toestemming gegeven, en toen gebeurde er iets, dat zelfs als ik dit schrijf een beetje kriebels in de buik gaf. Paul had een schets gemaakt van mijn taart, een paar motiverende woorden er bij gezet, en wilde nu mijn adres om het te versturen. Dit was het moment dat ik hard op tegen mijzelf zei, zo al dat gelul (sorry voor de woord keus, maar probeer het zo  realistisch mogelijk over te  brengen haha) over dromen kunnen waarheid worden, is dus waar!

Lijkt je het leuk om wat van mijn werkt te zien, gaan dan naar www.instagram.com/blueeyedcakegirl.

Bedankt voor het lezen, hopelijk tot een volgende gast blog en/ of op een cake beurs.

Blueeyedcakegirl